Toekennen vergoeding meewerkende partner kan fiscaal aantrekkelijk zijn

Welke mogelijkheden zijn er om de partner in fiscaal opzicht in aanmerking te nemen?

Veel ondernemers hebben een partner die met enige regelmaat meewerkt in de onderneming. De partner verzorgt dan bijvoorbeeld de boekhouding of staat in de winkel op momenten dat het even niet anders kan. Veelal worden dergelijke werkzaamheden zonder enige betaling verricht. Je probeert toch samen om die onderneming van de grond te trekken. Dan praat je niet over loon of uren. Maar het kan fiscaal wel aantrekkelijk zijn om de partner een vergoeding toe te kennen. Zeker wanneer diegene verder weinig inkomsten heeft.

De mogelijkheden op een rij:

Aftrek levert niet veel op

De eerste en meest bekende mogelijkheid is die van de meewerkaftrek. Indien een partner regelmatig meewerkt in de onderneming, dan kan de ondernemer in zijn aangifte inkomstenbelasting aanspraak maken op de meewerkaftrek. Dit is een extra aftrekpost die afhankelijk is van het aantal meegewerkte uren en de fiscale winst. De meewerkende partner hoeft geen vergoeding aan te geven in haar aangifte inkomstenbelasting. Zie de volgende tabel:

Aantal door partner gewerkte uren gelijk of meer dan	Maar minder dan	Meewerk-aftrek in % van de winst
525	875	1,25%
875	1.225	2,00%
1.225	1.750	3,00%
1.750		4,00%

Helaas levert deze meewerkaftrek in de regel maar weinig fiscaal voordeel op. Stel een partner werkt 800 uur voor de onderneming. De fiscale winst bedraagt 60.000 euro. Dan levert de meewerkaftrek slechts een extra aftrekpost op van 750 euro. Uitgaande van een belastingtarief van 42%, bedraagt het fiscale voordeel 315 euro. Niet echt een groots resultaat!

Ondernemerschap biedt voordelen

Gelukkig zijn er ook alternatieven. Zo kan allereerst gekeken worden of de partner niet beter ook als ondernemer werkzaam kan zijn. Door middel van een man/vrouw-firma kunnen beiden partners ondernemen en dus ook allebei aanspraak maken op de ondernemersfaciliteiten. Hierbij moet echter wel door beiden voldaan worden aan het zogenaamde urencriterium. Zij zullen op jaarbasis ieder minimaal 1.225 uur aan de onderneming dienen te besteden. Voor de meewerkende partner zal dit vaak een te hoge eis zijn. Verder kan de meewerkende partner geen aanspraak maken op de ondernemersfaciliteiten indien zij enkel ondersteunende diensten verricht. Denk hierbij aan de vrouw van een tandarts die als tandartsassistente optreedt. In principe zou een tandarts nooit een vof aangaan met zijn assistente. De samenwerking is zodoende ongebruikelijk en zodoende kan door de assistente geen aanspraak worden gemaakt op de ondernemersfaciliteiten. Dit geldt
overigens niet voor de mkb-winstvrijstelling. Deze is sinds enkele jaren ook toepasbaar voor ondernemers die niet voldoen aan het urencriterium.

Dan maar in loondienst?

Een aantrekkelijker alternatief is wellicht om de partner dan maar in loondienst bij de onderneming te nemen. Zodoende kan maandelijks een salaris worden overgemaakt. Dit levert fiscaal voordeel op wanneer de partner geen of weinig andere belaste inkomsten heeft. Doordat iedere belastingplichtige aanspraak kan maken op de algemene heffingskorting kan ieder jaar voor enkele duizenden euro’s loon worden ontvangen zonder dat daarover belasting is verschuldigd. Indien de partner ook nog jonge kinderen heeft kan wellicht ook aanspraak worden gemaakt op de inkomensafhankelijke combinatiekorting waarmee het voordeel groter wordt. Het loon kan zodoende onbelast worden ontvangen terwijl dit wel een aftrekpost voor de onderneming vormt. Op zich goed geregeld, maar het heeft twee nadelen. Allereerst moet er een loon-
administratie worden gevoerd voor de partner. Dit brengt kosten met zich mee. Daarnaast moet het loon daadwerkelijk worden overgemaakt aan de partner. Het is de vraag of het gewenst is dat dit geld de onderneming verlaat.

Arbeidsbeloning vaak nog aantrekkelijker

Wellicht is een nog beter alternatief om voor de partner een arbeidsbeloning in aanmerking te nemen. Indien deze meer bedraagt dan 5.000 euro per jaar dan wordt deze beloning belast bij de partner en is deze aftrekbaar voor de onderneming. Uiteraard geldt ook hierbij wederom dat het fiscale voordeel kan worden behaald doordat deze beloning bij de partner niet of slechts tegen een laag tarief wordt belast. De beloning dient wel in verhouding te zijn tot het aantal gewerkte uren van de partner.

Het aardige van deze variant is dat er geen loonadministratie is vereist. De beloning kan worden bepaald aan de hand van het aantal gewerkte uren. Daarnaast hoeft de beloning veelal ook niet te worden uitbetaald. Zijn de partners getrouwd in gemeenschap van goederen, dan hoeft de beloning niet te worden uitbetaald. In dat geval kan het geld gewoon in de onderneming achterblijven en behalen de ondernemer en zijn partner louter een mooi fiscaal voordeel. Zijn de partners getrouwd op huwelijkse voorwaarden dan dient de beloning wel in aanmerking te worden genomen. Deze kan worden uitbetaald dan wel kan er een schuld op de balans van de onderneming worden opgenomen voor de vordering van de partner. Voor het toekennen van een arbeidsbeloning is het niet verplicht maar wel wenselijk om een contract op te stellen. In deze overeenkomst kan de hoogte van de arbeidsbeloning worden vastgesteld.

drs. W. van Kasteren, WVK Belastingadvies

Nieuwsbrief Balans

Dit artikel komt uit de nieuwsbrief Balans, editie februari 2014

Elke twee weken een breed overzicht van de ontwikkelingen in de accountancy, de nieuwe regels voor jaarverslaggeving en de interpretatie daarvan.