Hoe detecteert een financiële instelling witwassen?

En terecht, want er gaan miljarden om in de Nederlandse witwaspraktijk, het ontwricht onze maatschappij, bestuurders worden vervolgd en toezichthouders leggen nog steeds hoge boetes op.

Het is daarom des te opvallender dat (eind-) verantwoordelijken in de financiële sector, zoals bestuurders en compliance officers, zich vaak niet goed bewust zijn van datgene wat er echt geregeld moet worden om witwassen op te sporen of tegen te gaan. En dat terwijl iedere financiële instelling door witwassen geraakt kan worden en een niet adequate integere bedrijfsvoering de financiële instelling, haar bestuurders en haar compliance officers in de problemen kan brengen.

Reden waarom er behoefte is aan een vooruitstrevende methodiek om financiële instellingen – ongeacht hun omvang – te helpen bij het inregelen van een integere bedrijfsvoering waarmee witwassen kan worden gedetecteerd.

Wat houdt de methodiek in?

Het goed inregelen van een proces om witwassen te detecteren hoeft niet ten koste te gaan van een rendabele business case. De methodiek geeft antwoord op een viertal hoofdvragen: 

1. Zijn alle risico’s onderkend en alle witwasscenario’s in kaart gebracht?
2. Hoe gevoelig zijn mijn klanten voor witwassen?
3. Zijn mijn transactieprofielen up to date en onderbouwd?
4. Zijn de juiste business rules ontwikkeld?

Essentieel daarbij is dat de methodiek oog heeft voor de verhouding tussen de grootte van de financiële instelling, de diversiteit van hun klanten en hun producten.

Verder is het belangrijk de juiste governancestructuur op te zetten met de daarbij behorende procesbeschrijvingen en beleidsuitgangspunten. Tevens moet de financiële instelling zorgen voor trainingen die ondersteunen bij het herkennen van zogenaamde red flags of nieuwe witwastechnieken.